Kuala Lumpur
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura
07 Augustus 2008 | Maleisië, Kuala Lumpur
De volgende dag had ik maar even de wekker gezet. Ik was toch redelijk moe en voordat ik me echt een keer versliep, leek dit me wel een goed plan. Uiteindelijk zat ik om 9.30 aan het ontbijt waarna ik weer bij het zwembad ben gaan zitten.
Vlak daarna kwam Dennis ook bij het zwembad zitten. Hij had nog niet ontbeten en ging dat toen maar even doen. Uiteindelijk keken we op de klok en bleek het alweer 11.45 te zijn. De bus richting stad vertrekt om 12.00 en die wilden we wel halen. Mijn vader was uiteraard alweer vroeg op de golfbaan te vinden en ging daarna naar het winkelcentrum vlak bij het hotel om versiersel te halen voor de bus en het vliegtuig. Hij zou namelijk weer naar Jakarta vliegen, maar met Jacqueline (de purser die met pensioen gaat).
Uiteindelijk hebben Dennis en ik het nog gehaald om de bus van 12.00 uur te halen. Hij was ook 10 minuten te laat, dus dat hielp wel mee ;).
Toen maar besloten om eerst naar Low Yat te gaan. Ik wilde namelijk toch een I-pod kopen, en die kon je daar kopen. Low Yat is het paradijs voor iedereen die gek is van computers. Het is een groot gebouw met ongeveer 6-7 verdiepingen en alleen maar winkeltjes met computer en telefoondingen. Maar goed, niet de juiste kleur I-pod gevonden, helaas.
Hierna gingen we richting Petronas lopen. Nog even snel bij Starbucks een frapacinno halen, het was toch aan het regenen. Tegen de tijd dat het droog zou zijn, hadden wij onze frapacinno wel op, dachten we. Maar helaas. We zaten buiten op het terrasje (overdekt uiteraard) lekker te kijken naar de mensen, auto's en het weer. Het ging steeds harder geregenen, en niet alleen dat, het ging nog ongelooflijk onweren ook. Het was heel erg mooi om te zien, want je kon die bliksemschicht goed zien, maar die knallen daarna, niet normaal. Dat vond ik toch iets minder leuk. Uiteindelijk ging het iets minder hard geregenen en zijn we toch richting Petronas gegaan. Maar aan het eind van het nieuwe winkelcentrum toch besloten dat we dat niet gingen doen. Het bleef maar regenen en het zag er niet naar uit dat het enigszins snel zou opklaren. Geprobeerd zo droog mogelijk bij de monorail te komen om dan maar naar Times Square te gaan.
Daar aangekomen hebben we daar gewinkeld, en zijn we zo droog mogelijk richting het winkelcentrum Starhill gelopen. Ik heb toen in een winkeltje, waar ik het niet had verwacht, toch mijn I-pod in de juiste kleur gevonden :). Ik had het al opgegeven en besloten dat ik aan mijn vader ging vragen of hij er 1 uit Amerika wilde meenemen, maar liep er dus nu zo tegen aan.
Uiteindelijk zijn we richting Pavilion gegaan (nieuwe dure winkelcentrum) en hebben daar beneden bij de foodcourt wat gegeten. Iets van Thais geloof ik dat het was, erg lekker was het wel. Na het eten hebben we toch besloten om richting de KL-Tower te gaan. Petronas had geen zin, die konden we ook vanaf de KL zien. Wij daarheen lopen en met het shuttlebusje de berg op.
Ik stond toch heel snel bij het raam naar beneden te kijken, en vond het eigenlijk niet zo heel erg eng. Nou ja, dat duurde ook niet heel erg lang, want Dennis begon me te plagen door verhalen te gaan vertellen van: "stel nu dat er nu een aardbeving komt, want ja, er zijn toch wel geregeld lichte aardbevingen hier". Dat was iets minder grappig, maar heb me niet het veld uit laten slaan.
Nadat we daar geweest waren, was het toch redelijk genoeg geweest voor ons en zijn we met de bus van 20.30 terug gegaan richting hotel. In de bus kwamen we de man en nichtje van Jacqueline tegen. Die vroegen of we om 23.00 uur ook wat kwamen drinken beneden in het hotel. We zouden er zijn, uiteraard.
Om 23.15 kwam de ploeg uit Jakarta terug. Die gingen zich snel omkleden en ik zou alvast beneden wachten. Uiteindelijk even bij de bemanning gezeten die vandaag was binnengekomen, om uiteindelijk te eindigen aan de tafel van Jacqueline. Daar vertelde Jacqueline mij dat ze een van de eerste vluchten als purser gemaakt heeft met mijn opa. Dat was wel heel erg apart, maar dat vonden we alle drie. Zij had natuurlijk de een van de eerste vluchten met mijn opa gemaakt en nu had ze een van haar laatste vluchten met mijn vader gemaakt. Heel bijzonder was het wel. Uiteindelijk op 3.00 uur ofzo richting bedje gegaan en maar weer lekker gaan slapen.
Vlak daarna kwam Dennis ook bij het zwembad zitten. Hij had nog niet ontbeten en ging dat toen maar even doen. Uiteindelijk keken we op de klok en bleek het alweer 11.45 te zijn. De bus richting stad vertrekt om 12.00 en die wilden we wel halen. Mijn vader was uiteraard alweer vroeg op de golfbaan te vinden en ging daarna naar het winkelcentrum vlak bij het hotel om versiersel te halen voor de bus en het vliegtuig. Hij zou namelijk weer naar Jakarta vliegen, maar met Jacqueline (de purser die met pensioen gaat).
Uiteindelijk hebben Dennis en ik het nog gehaald om de bus van 12.00 uur te halen. Hij was ook 10 minuten te laat, dus dat hielp wel mee ;).
Toen maar besloten om eerst naar Low Yat te gaan. Ik wilde namelijk toch een I-pod kopen, en die kon je daar kopen. Low Yat is het paradijs voor iedereen die gek is van computers. Het is een groot gebouw met ongeveer 6-7 verdiepingen en alleen maar winkeltjes met computer en telefoondingen. Maar goed, niet de juiste kleur I-pod gevonden, helaas.
Hierna gingen we richting Petronas lopen. Nog even snel bij Starbucks een frapacinno halen, het was toch aan het regenen. Tegen de tijd dat het droog zou zijn, hadden wij onze frapacinno wel op, dachten we. Maar helaas. We zaten buiten op het terrasje (overdekt uiteraard) lekker te kijken naar de mensen, auto's en het weer. Het ging steeds harder geregenen, en niet alleen dat, het ging nog ongelooflijk onweren ook. Het was heel erg mooi om te zien, want je kon die bliksemschicht goed zien, maar die knallen daarna, niet normaal. Dat vond ik toch iets minder leuk. Uiteindelijk ging het iets minder hard geregenen en zijn we toch richting Petronas gegaan. Maar aan het eind van het nieuwe winkelcentrum toch besloten dat we dat niet gingen doen. Het bleef maar regenen en het zag er niet naar uit dat het enigszins snel zou opklaren. Geprobeerd zo droog mogelijk bij de monorail te komen om dan maar naar Times Square te gaan.
Daar aangekomen hebben we daar gewinkeld, en zijn we zo droog mogelijk richting het winkelcentrum Starhill gelopen. Ik heb toen in een winkeltje, waar ik het niet had verwacht, toch mijn I-pod in de juiste kleur gevonden :). Ik had het al opgegeven en besloten dat ik aan mijn vader ging vragen of hij er 1 uit Amerika wilde meenemen, maar liep er dus nu zo tegen aan.
Uiteindelijk zijn we richting Pavilion gegaan (nieuwe dure winkelcentrum) en hebben daar beneden bij de foodcourt wat gegeten. Iets van Thais geloof ik dat het was, erg lekker was het wel. Na het eten hebben we toch besloten om richting de KL-Tower te gaan. Petronas had geen zin, die konden we ook vanaf de KL zien. Wij daarheen lopen en met het shuttlebusje de berg op.
Ik stond toch heel snel bij het raam naar beneden te kijken, en vond het eigenlijk niet zo heel erg eng. Nou ja, dat duurde ook niet heel erg lang, want Dennis begon me te plagen door verhalen te gaan vertellen van: "stel nu dat er nu een aardbeving komt, want ja, er zijn toch wel geregeld lichte aardbevingen hier". Dat was iets minder grappig, maar heb me niet het veld uit laten slaan.
Nadat we daar geweest waren, was het toch redelijk genoeg geweest voor ons en zijn we met de bus van 20.30 terug gegaan richting hotel. In de bus kwamen we de man en nichtje van Jacqueline tegen. Die vroegen of we om 23.00 uur ook wat kwamen drinken beneden in het hotel. We zouden er zijn, uiteraard.
Om 23.15 kwam de ploeg uit Jakarta terug. Die gingen zich snel omkleden en ik zou alvast beneden wachten. Uiteindelijk even bij de bemanning gezeten die vandaag was binnengekomen, om uiteindelijk te eindigen aan de tafel van Jacqueline. Daar vertelde Jacqueline mij dat ze een van de eerste vluchten als purser gemaakt heeft met mijn opa. Dat was wel heel erg apart, maar dat vonden we alle drie. Zij had natuurlijk de een van de eerste vluchten met mijn opa gemaakt en nu had ze een van haar laatste vluchten met mijn vader gemaakt. Heel bijzonder was het wel. Uiteindelijk op 3.00 uur ofzo richting bedje gegaan en maar weer lekker gaan slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
