Een tripje maken

Vandaag heb ik weer lekker uitgeslapen. Het is tenslotte vakantie, dan mag dat ;) Ik was weer rond 9.30 wakker. Ben weer gaan ontbijten en ben toen richting de schoonheidsspecialiste gegaan. Die zat gelukkig beneden in het hotel. Ik heb daar toen heerlijk mijn nageltjes van mijn hadden en voeten laten doen. Dat is ook wel een bijzondere ervaring moet ik zeggen. Klinkt misschien raar, maar ik vond het van wel. Ik had het ook nog nooit ervaren, dat zal het wel verklaren.

Nadat ik daar klaar was, zat mijn vader alweer bij het zwembad met Marc, Suzanne, Thomas en Lily (vrouw en kinderen co-piloot). Suzanne ging 's middags met de kinderen van de purser die naar Jakarta ging naar de vuurvliegjes en ze vroegen of ik mee wilde. Nu zijn vurvliegjes natuurlijk heel bijzonder, dus daar zeg ik geen nee tegen. Marc heeft het geregeld dat we opgehaald zouden worden, en toen stond het vast. Rond 14.00 uur ging de ploeg richting Jakarta en wij gingen hen met zijn alleen uitzwaaien. Bij het uitzwaaien kwamen we Jose (van de heenreis) en Marion (vriendin van een van de stewardessen) tegen. Ook zij wilden wel mee naar de vuurvliegjes, even gebeld en ook dat kon. Dus om 15.30 stond iedereen beneden in de lobby om richting vuurvliegjes te gaan.

Je gaat dan echt het binnenland van Maleisie in. Dat was wel heel mooi. Na 1,5 uur rijden kwamen we bij een Hindoestaanse Tempel. Daar hebben we even rond gekeken en boontjes gekocht voor de aapjes. Je voelt hem misschien al hangen, maar ik was niet van plan om boontjes aan apen te gaan geven. Maar goed, wij gingen weer rijden en niet veel later gingen we de bergen in. Daar zaten de aapjes langs de weg. Dat was wel heel leuk om te zien. Niet veel later gingen we nog hoger, en stopten we op een plek waar heel vat auto's en busjes stonden. En ja hoor, je raadt het misschien al, daar zaten de aapjes. Ik had wel een zakje gekregen met boontjes, maar was nog steeds niet van plan om er ook maar 1 van aan een aapje te geven. Ik zou het zakje wel aan iemand anders geven. Verkeerd gedacht dus weer. Op een gegeven moment vond ik eigenlijk dat ik het toch maar gewoon moest doen. Zo gezegd, redelijk zo gedaan. Ik ben op een gegeven moment met Jose een stukje een andere kant opgelopen. Daar zaten wat meer aapjes. Toen werden we bijna belaagd door die beestjes. Je hoefte je had maar in je tas te stoppen om een paar boontjes te pakken en er stond er minstens 1 tegen je aan, maar als je pech/geluk had, was er gewoon 1 in ieder geval in je benen geklommen. Hier hebben we best wel een tijdje doorgebracht. Uiteindelijk was iedereen door de boontjes heen en zijn we verder gegaan richting de vuurvliegjes.

Het was nog steeds ligt, dus we gingen eerst iets eten bij een lokaal restaurant. Na het eten begon het al een beetje schemerig te worden en gingen we verder op pad. Toen we bij de vuurvliegjes aankwamen, was het uiteraard donker. Toen we richting het water liepen, hoorden we dat we per 4 in het bootje konden. Ik zou toen bij Suzanne en de kinderen gaan. Iedereen kreeg een zwemvest aan en toen richting de bootjes. Daar kwamen we aan en Suzanne en ik keken elkaar aan van: "moet dit?" Het waren hele lage beweeglijke bootjes. Maar goed, wij erin met de kinderen, en maar goed vasthouden (voor zover dat gaat als je in een bootje zit waarvan de bovenkant 20 centimeter boven het water uitsteekt ;)).

We hebben ontzettend veel vuurvliegjes gezien. Dat is wel heel erg apart om te zien. Super mooi ook. De man die de boot roeide, heeft er 2 vleugelarm gemaakt en aan Thomas en mij gegeven, zodat we konden zien hoe hij eruit zag. Uiteindelijk kwamen we er dus achter toen we de boot uitkwamen, dat hier een boete van 10.000 van die Maleisische dingen op staat, wat overeenkomt met 2.000 euro. Toen ze maar even goed verborgen en ze toch gewoon meegenomen.

De terugweg naar huis was redelijk rustig, de kinderen waren verschrikkelijk moe en zijn lekker in slaap gevallen. Bij aankomst in het hotel, was de nieuwe bemanning er alweer. De purser van die bemanning had haar laatste vlucht, want ze gaat met pensioen. Vlak nadat wij terug kwamen, kwamen ook Marc en mijn vader met alle stewardessen weer terug. We zijn toen maar even gezellig gaan borrelen met de hele KLM-crew. Was wel erg gezellig. Ik kon het goed vinden met Dennis, de second officer die met ons mee terug zou gaan op zaterdag, dus we hadden besloten dat we samen de volgende dag Kuala Lumpur in zouden gaan. Rond 2.30 zijn we maar naar boven gegaan om te gaan slapen. Mijn vader lag toen al heerlijk een paar uurtjes te slapen.